yaudara ba ta da wuri a siyasar Musulunci

Siyasa a Musulunci ba wai tana nufin wayo da yaudara ba ne, amma ana la'akari da ka'idojin da'a da kula da kyawawan dabi'u daga cikin muhimman abubuwan da ke tattare da su.

Hojjatul Islam Naser Rafi'i, malami kuma memba a tsangayar al'ummar Al-Mustafi, ya bayyana wasu abubuwa game da siyasar Musulunci a cikin zaman tafsirin Alkur'ani, wanda za ka iya karantawa a kasa:

Manufar siyasa a Musulunci ta sha bamban da na yammacin duniya; Imamai sun kasance Sasse al-Abad (masu kula da bayi) kuma wannan baya nufin siyasa in banda addini. Addini in ban da siyasa ba addini ba ne, kamar yadda Imam Khumaini ya ce, idan wani ya raba addini da siyasa, ba ya fahimtar addini daidai kuma ba ya fahimtar siyasa daidai.

Dukkan limaman sun yi shahada ne saboda suna siyasa ne kuma sun yi rigima da masu mulki a zamaninsu, kuma wannan shi ne mafificin dalilin da ya sa limaman su zama siyasa, ba a yi shahada ba.

Girmama hakkin mutane wata siffa ce ta mumini. Kada mu yi tunanin cewa, komi nawa muka yi, mu ‘yan siyasa ne, sabanin haka, wannan misali ne na rashin siyar da kaya, alhali wanda ya sauke nauyi daga wuyan jama’a, ya zo a ruwaya cewa: an rubuta masa ladan ibadar shekara dubu tara.

Yakamata mu binciki rayuwar limamai a matsayin tsari, kada mu haskaka wani bangare na rayuwarsu don manufofinmu na siyasa.

Biyayya ga mai mulki na daya daga cikin sauran sifofin dan siyasa. A nan, bisa ruwayar Imam Mas’umu, amma al’amarin jiki ba ma’asumi ba ne.

Siffa ta uku ta dan siyasa ita ce mutunta hakkin matattu. Kada mu yi kazafi da cin mutuncin matattu a bayansu, sai dai mu gafarta musu, mu nema musu gafara, sai dai mutane irin su Shamru da Yazid, wadanda ake zaginsu akai-akai.